Prachtige dag, prachtige race en prachtig resultaat. Ik werd Europees Kampioen H45 Long Distance bij Challenge Almere-Amsterdam 2014. En hoewel het niet zo heel belangrijk is vindt ik het stiekem toch heel erg leuk. Eigenlijk stond de hele van Embrun Frankrijk dit jaar op het programma. Een gescheurde enkelband opgelopen bij de duatlon in Hilversum veranderde de plannen. Na een gips poot kwam Embrun te vroeg en heb ik de focus verlegd op Almere. De laatste weken voor Almere had ik voor mijn doen best wel hard getraind. En het ik voelde me vooraf eigenlijk sterker dan ooit. Een gedegen zwem net boven het uur, veel harder of langzamer gaat het eigenlijk nooit bij mij. Het fietsen was de bedoeling te rijden op mijn vermogen en uit te komen op ongeveer 4 uur en 50 min. Door de harde wind moest ik de plannen wat bijstellen. Tegen de wind in richting Lelystad reed in soms nog geen 30km per uur. Dat is te langzaam voor een split onder de 5 uur. Dan is het heel fijn om een vermogensmeter te hebben die aangeeft dat je echt genoeg power geeft. Het fietsen ging in precies 5 uur en gezien de omstandigheden was dat prima. Bij het lopen als een malle van start gegaan. Onder het motto kapot ga ik toch dus ik ga niet sparen. De eerste 2 rondjes van de 6 gingen ook best vlot maar ronde 4 –en 5 ging ik behoorlijk kapot. Gelukkig kon ik me de laatste 2 rondes nog een beetje herpakken. De marathon liep ik uiteindelijk in 3:28. Met een eindtijd van 9:39:19, een 28^e plek overal en 1^e in mijn categorie was ik heel tevreden. Elke hele triatlon blijf ik me toch weer verbazen, wat een ongelofelijk pokke eind is het toch. Maar wat is het mooi om er naar toe te trainen en wat is het gaaf om te finishen en het gedaan te hebben!